Rosalía de Castro (1863): Cantares gallegos
“Cuando os oigo tocar”
Versión gallega
Campanas
de Bastabales,
cando vos oio tocar, mórrome de soidades. |
Versión en español
Campanas
de Bastabales,
cuando os oigo tocar, me muero de añoranzas. |
I
|
|
Cando
vos oio tocar,
campaniñas, campaniñas, sin querer torno a chorar. Cando de lonxe vos oio penso que por min chamades e das entrañas me doio. Dóiome de dór ferida, que antes tiña vida enteira e hoxe teño media vida. só media me deixaron os que de aló me trouxeron, os que de aló me roubaron. Non me roubaron, traidores, ¡ai!, uns amores toliños, ¡ai!, uns toliños amores. Que os amores xa fuxiron, as soidades viñeron... de pena me consumiron. |
Cuando
os oigo tocar,
campanitas, campanitas, sin querer vuelvo a llorar. Cuando de lejos os oigo pienso que por mí llamáis y de las entrañas me duelo. Me duelo de dolor herida, que antes tenía vida entera y hoy tengo media vida. Sólo media me dejaron los que de allá me trajeron, los que de allá me robaron. No me robaron, traidores, ¡ay!, unos amores locos, ¡ay!, unos locos amores. Que los amores ya huyeron, las soledades vinieron... de pena me consumieron. |
No hay comentarios:
Publicar un comentario